PSKO - Forum dyskusyjne

Oremus · Gość

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.

W czytanym dziś fragmencie Ewangelii usłyszymy imiona dwunastu Apostołów, których Jezus posyła, aby tym, którzy "poginęli z domu Izraela", opowiadali o bliskości Jego królestwa. Chrystus wzywa po imieniu także każdego z nas, abyśmy głosili spotkanym ludziom - tym, z którymi pracujemy, z którymi zasiadamy do stołu, z którymi spędzamy czas - że Bóg jest blisko nich ze swoją łaską. To nasze powołanie do bycia świadkiem cudów Jego miłości w świecie będzie wielokrotnie ponawiał i potwierdzał - także podczas tej Eucharystii - umacniając nas swym przenajświętszym Ciałem i błogosławiąc.

Anna Nowak, Gabriela Świrska, Halina Świrska, "Oremus"

Gość

(Ef 4,1-7.11-13)
Zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Gość

Gdy dzis liturgia wspomina świętych Aniołów Stróżów, wracamy pamięcią do lat dziecięcych, do początków naszej świadomej drogi z Panem Bogiem. Pamięć podpowiada nam pierwszą być może modlitwę naszego życia: "Aniele Boży, Stróżu mój". Ważne jest, abyśmy dojrzewając i porzucając wstydliwie wszystko, co dziecięce, nie zrezygnowali z tego, co sam Bóg wskazuje nam jako istotne. On, podobnie jak niegdyś narodowi wybranemu, wędrującemu do Ziemi Obiecanej, również nam, zdążającym do niebieskiej ojczyzny, daje doświadczonych przewodników - swoich aniołów. Czy potrafimy dostrzec ich życzliwą obecność, czy nasłuchujemy natchnień, które nam przynoszą od Boga?

ks. Adam Bednarczyk

gosc 12 · Gość

W Wielki Piątek nie celebruje się w kościele Mszy świętej, ta bowiem zaczęła się w Wielki Czwartek i potrwa aż do Wigilii Paschalnej. Chrześcijanie podążają za Jezusem i Jego męką. Wchodzą w ciemność śmierci, by uchwycić się światła zmartwychwstania. Dlatego jeszcze raz słuchają opisu męki naszego Pana. To wspominanie czyni z tej narracji liturgiczne dzisiaj. Dzisiaj stoję pod krzyżem, dzisiaj Pan umiera. Żeby zrozumieć ten fragment opowieści, trzeba go po prostu przeżyć.

O. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2008, s. 204

Janina

(J 20,1-9)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, /które mówi/, że On ma powstać z martwych.

Janina

http://www.youtube.com/watch?v=rpgRhNVTclk

polonusi

Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną.
Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci.
Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi.
Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej. (Jan Pawel II)

Gość

Pan Jezus przynosi nam uzdrowienie, uwalnia nas z niewoli poczucia krzywdy i stosowania przemocy, wyrywa z zaślepienia i egoizmu, uczy nas kochać, pomaga widzieć brata w drugim człowieku. To wszystko dzieje się dzisiaj. Oto dobra nowina. Oby nie zabrakło nam wiary do jej przyjęcia.

ks. Jarosław Januszewski,

Gość

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Msza w dzień

(Dz 10,34a.37-43)
Gdy Piotr przybył do domu centuriona w Cezarei, przemówił: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.
Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca (J 14, 9) Czy te słowa wypowiedziane przez Jezusa oznaczają, że Bóg objawił się nie tylko w Słowie, lecz również w Obrazie? Wskazywałyby na to Całun turyński i Chusta z Manoppello czy powstałe w wyniku objawień przedstawienia Serca Pana Jezusa i Jezusa Miłosiernego. Tajemnica widzialności Boga to próba odpowiedzi na pytanie o konsekwencje, jakie dla wierzących ma paradoks Wcielenia: objawienie niewidzialnego Boga w widzialnej postaci.

Obser

Ja tam nie chodzę do kościoła w Bułgarii. Dla mnie to nie jest to samo, co modlitwa w kościele w Polsce. Jak jestem w kraju to zawsze chodzę do kościoła

liwoj

Szukam przyjaciół z Bułgarii.Pisac na priva. [link widoczny dla zalogowanych] Dzięki Wojtek

wiara · Gość

W zasadzie każdy z nas w coś wierzy. Wierzymy w to, że ziemia jest okrągła, wierzymy że pociąg, którym pojedziemy na wakacje będzie na nas czekał o określonej godzinie, wierzymy, że po długiej zimie nadejdzie lato, że koledzy darzą nas przyjaźnią itp. Właściwie każdy aspekt i każda chwila naszego życia zbudowane są na wierze w coś. Wiara jest podłożem wszystkich przedsięwzięć, gdybyśmy nie wierzyli, że coś nam się uda, nie warto by było podejmować jakichkolwiek działań. Tak więc wiara jest wpisana w tryb naszego istnienia. Spośród tych wszystkich rodzajów wiary jakie nas dotykają, najważniejsza jest wiara którą nazwę podstawową, a mianowicie wiara w Boga.
Czlowiek wierzacy moze modlic sie w kazdym zakatku Ziemi.

Gosc12 · Gość

Narodzenie Najświętszej Maryi Panny

Kult Maryi Panny pod tytułem Narodzenia rozpoczął się już w V w. w Jerozolimie i łączył się z uroczystością dedykacji, czyli poświęcenia bazyliki w miejscu Jej narodzenia. Dwie wielkie stolice państwowe Bizancjum i Rzym zaczęły obchodzić święto Narodzenia Maryi Panny w VII w. Potem zaczęło się rozszerzać w Kościele jako jedno z ważniejszych świąt Maryjnych, bo zapowiadało narodzenie Jezusa Chrystusa. Ten związek między narodzeniem Maryi i narodzeniem Jezusa bezpośrednio wyjaśniają czytania biblijne. Szczególnie proroctwo Micheasza (Mi 5, 1-4a) oraz Ewangelia (Mt 1, 1-16. 18-23).

Tradycja przekazuje, że rodzicami Najświętszej Maryi Panny byli św. Anna i św. Joachim. Byli oni pobożnymi Żydami. Mimo sędziwego wieku nie mieli dziecka. W tamtych czasach uważane to było za karę za grzechy przodków. Dlatego Anna i Joachim gorliwie prosili Boga o dziecko. Bóg wysłuchał ich próśb i w nagrodę za pokładaną w Nim bezgraniczną ufność sprawił, że Anna urodziła córkę, Maryję. Anna nie wiedziała jeszcze wtedy, że Maryja została niepokalanie poczęta i jest zachowana od wszelkiego grzechu, by później, będąc posłuszną Bożej woli, stać się Matką Boga.
Nie znamy miejsca urodzenia Maryi ani też daty jej przyjścia na ziemię. Jeśli jednak przyjmiemy za punkt wyjścia przyjęty pierwszy rok naszej ery jako datę narodzenia Chrystusa, to należy się zgodzić, że Maryja przyszła na świat pomiędzy 20 a 16 rokiem przed narodzeniem Pana Jezusa.

Gość

Narodziła się, by stać się Oblubienicą Ducha Świętego i Matką Bożego Syna. Wybrana przez Boga, niepokalana, nieskażona grzechem pierworodnym. Pomimo tak wielkich łask Maryja musiała bardzo wiele wycierpieć. Jej wiara okazała się jednak niewzruszona. Wypełniła wszystko, czego Bóg od Niej oczekiwał. Prośmy Maryję, by wypraszała nam łaskę niezachwianej wiary i uczyła nas, jak w najtrudniejszych próbach powiedzieć Bogu "tak".

Gość

Ludziom trzeciego tysiąclecia niekiedy trudno jest uwierzyć w istnienie aniołów. Tymczasem w wizjach prorockich Starego Testamentu, w Księdze Apokalipsy czy w samych wypowiedziach Chrystusa często spotykamy się z odniesieniami do aniołów, którzy przebywają stale w obecności Boga, ale także biorą udział w życiu człowieka. Bóg posyła ich, aby strzegli ludzi, służyli im pomocą i objawiali Jego wolę. Warto o nich pamiętać, dostrzegać ich pomoc i wstawiennictwo oraz dziękować Bogu za ich obecność wśród nas.

29 września 2015