PSKO - Forum dyskusyjne

Natalis

Ja tez chodzilem na kursy nauki polskiego jezyka do Instytut Polski. Moja Mama nie zyje juz. Wrocil ja nie tak od dawna z Polski od kuzyna. Byl ja dwa razy w tym nowy instytut na Weslec. To nie jest juz to samo. Z kraju kupil ja satelita Polsat i teraz juz mam w domu duzo pragrama. Nie chce ja zapomniec o jezyk polski, a nie mam z kim gadac. No duzo ja czytam i mam internet. Pozdrawiam was wszystkich

Natalis

Chce jeszcze dodac ze chodze do kosciola nasz i po polsku slucham ja kazn. To mi pomaga w tym zyciu i bardzo mi pomaga w jezyk polski.

Sebatino

To instytucja zupelnie niepotrzebna, bez duszy dla Polonii i dla niewielkiej ilosci Bulgarow. Moglaby przestac dzialac. Program do niczego, brak wiezi miedzy ta instytucja i Polakami zamieszkalymi w Bulgarii. Chodzenie tam to wielka strata czasu, a dla polskiego podatnika ktory utrzymuje ten twor, wielka strata pieniedzy.

Myszka

Zupelnie zbyteczna instytucja do której już nigdy nie zaglądne. Byłam tam kilka razy i mnie potraktowano jak człowieka który przychodzi i oddala się od własnego kraju. Taka dziewczyna na dole była bardzo źle nastawiona nie tylko do mnie. Nie chciała mnie wpuścić do biblioteki, bo chyba przyszłam w godzinach gdy ta wypożyczalnia nie pracowała. A moje godziny pracy są równiez bardzo różne. Nie powinien istnieć ten Instytut, bo dla nas Polaków w Bułgarii nic nie robi, a nawet uważa, że my tam nie powinniśmy zaglądać. Dobrze, że mamy nasz Kościół Katolicki i tak bardzo dobrych polskich kapłanów.

migol

Ciesze sie ze temat nadal aktualny.. Laughing

Atulka

Może są gdzieś w innych stolicach Instytuty Polskie które są potrzebne, ale ten w Sofii od sporego okresu czasu mógłby by wykreślony z mapy Sofii. Tak pięknie brzmi w internecie program tego Instytutu, ale gdy człowiek tam pójdzie to się okazuje zupełnie coś innego, że został wręcz oszukany. Mam często wrażenie że to czysta propaganda, taka po prostu Pisowska. Wielkie hasła internetowe, których w ogóle nie widac w praktyce. Przestałam już obecnie odwiedza to miejsce, gdyż niejednokrotnie zauważyłam, że z nikim nie mogę normalnie porozmawiac. Jakaś kobieta obslugująca biblitekę zachowywała się jak "udzielna księżna", nie mogłam miec do dyspozycji żadnego katalogu, wskazano mi półki przepelnione książkami i zostałam poinstruowana, żebym sobie sama coś wybrała. Chodząc między tymi półkami i szukając czegoś interesującego byłam bacznie obserwowana, choc miałam przy sobie jedynie małą torebkę. Poczułam się bardzo nieswojo, a atmosfera tam panująca mnie dosłownie przygnębiła. Mam czas, ale nie będę odwiedzała już tego miejsca, bo nie czuje się tam tętniącego serca Polski, przychylności w stosunku do odwiedzających. Panuje tam po prostu bezdusznośc.

Canon

Moze go nie byc, daleki zrobil sie nam polonusom.A to ze teraz cos tam stara sie organizowac przy udziale Polonii to chyba strach, zeby go nie zamknieto. Ale mleko sie juz rozlalo i opinia o tej Instytucji jest faktem chocby na podstawie tej ankiety.

Kaska

Kiedyś był takim naszym "polskim domem", naszym Polaków i Bułgarów. Ale to było kiedyś.Bo nie tylko ten udziwniony program w internecie jest ważny, ale sprawą zasadniczą są codzienne kontakty z ludźmi mieszkającymi w Bułgarii, a w tym wypadku z ludźmi w Sofii. Nie będę powtarzała to co już inni o tej instytucji napisali. To nie instytucja jest winna, ze straciła kulturalne środowisko bułgarskie i polskie, winni są ludzie którzy w tej siedzibie pracują. Zamienili się w zwykłych urzędników zapominając, że nie na tym polega promowanie polskiej kultury. Dlatego w ciągu dnia ten duży budynek pustkami świeci.

Honoratka

Było to moje ulubione miejsce kiedyś przed laty. Odwiedzałam również bardzo często Instytut Polski gdy przeniosł się z Cara Oswoboditela na ul. Grafa Ignatiewa. Panowała w nim wielce serdeczna i ciepła atmosfera, galeria była na dole, a na górze chyba na trzecim piętrze znajdowała się biblioteka i inne pomieszczenia administracyjne oraz kameralna sala wideo . Bardzo często właśnie tam na górze oglądałam ja oraz inne osoby polskie filmy na wideo. Pani która obsługiwała bibliotekę nigdy nikomu nie odmawiała żadnej usługi,puszczała nam te filmy i zawsze zachęcała, aby przyjśc następnym razem. Często częstowała nas polską herbatką i była w stosunku do ludzi tak bardzo miła i serdeczna, uśmiechnięta i troskliwa. Na ulicy Weslec gdzie jest obecny Instytut Kultury Polskiej powiewa tylko polska flaga, ale tej polskiej atmosfery już w nim nie ma. Jest nieprzytulnie i głucho, a osoby takie jak ja, w starszym wieku są traktowane z dużym dystansem.Trzeba wejśc coś pożyczyc i szybko odejśc. Nawet moja wnuczka, która to co jej dyktuje pisze wlaśnie na komputerze i która mieszka w Polsce, gdy jest w Sofii chodzi tam bardzo niechętnie. Przywiozła mi sporo polskich książek, wiec na pewno do Instytutu Polskiego długo się nie wybiorę. Serdecznie pozdrawiam wszystkie te osoby, które biorą udział w tej ankiecie. Teraz to tylko w naszym Kościele Katolickim w Sofii czuje się naszą polską atmosferę i dobroc człowieka do człowieka.

migol

A juz chcialem podsumowywac ankiete ale widze ze w dalszym ciagu opinie naplywaja, wspaniale poprosze o jeszcze !!!

Laughing

Martula

Był kiedyś dla mnie i dla wielu innych osób jak wynika z tej ankiety wspaniałym miejscem naszych spotkań. I nie były to spotkania jednej pani z drugą panią. Na tych spotkaniach toczyły się bardzo interesujące merytoryczne dyskusje, o sztuce, literaturze, filmie polskim i ciekawych wydarzenia kulturalnych.Wymienialiśmy się formą dyskusji na różne tematy. Brali w tym udział również nasi przyjaciele bułgarscy, przychodzili również bułgarscy filmowcy oraz ówczesni członkowie bułgarskiego Stowarzyszenia "Bojana Penewa", którego wówczas przewodniczącą była pani prof.Ełka Konstantinowa.Teatrolodzy przybliżali na tych biesiadach sztukę i fenomen teatralny Grotowskiego, czy Kantora. Program Instytutu był szalenie interesujący i przyciągał naprawdę wybitne postacie ze środowiska bułgarskiego jak również polonijnych entuzjastów.I te dwa nasze środowiska wzajemnie się uzupełniały, przy muzycznym akompaniamencie.Nie chciało nam się wręcz stamtąd wychodzic. Nie powróca już według mnie te czasy, bo w tym obecnym Instytucie nie ma ludzi, a są po prostu zwykli urzędnicy, a nawet twierdzę, że takie "roboty", w których nie ma porywu i pasji.Jest tam tylko obojętnoś i sztucznośc oraz strach przed swoim naczelnikiem - dyrektorem.Szkoda, że tak wspaniała instytucja jaką kiedyś był Instytut zamieniła się w URZAD

Koral

Trudno porównywac to co było i to co jest obecnie. Nie ma tam po prostu takiej normalnej polskiej atmosfery, życzliwości w stosunku do osób odwiedzających. To sie czuje od samego wejścia. Na bramce siedzi dziewczyna, dzwoni i szepcze w słuchawkę, czy dana osoba może wejśc na górę. Dwa razy byłem cofniety, bo przyszedłem o godzinę za późno żeby wypożyczy ksiązki. A człowiek też przecież pracuje i godziny pracy biblioteki są fatalnie ustawione. Program jest mało interesujący, ale to nie program jest w takich instytutach najważniejszy, a przede wszystkim ludzie którzy takie miejsca odwiedzają. Dlatego uważam, że ta instytucja w takiej formie jaką przybrała na ulicy Weslec może w ogóle nie istniec. Kiedyś w niedzielę były poranki filmowe dla dzieci. Tu w Sofii wyrasta trzecie pokolenie polonijne, które słabo zna język polski, są to dzieci naszych dzieci. Bo Instytut jest dla środowiska które mieszka w Bulgarii, a te dzieci są i istnieją wlaśnie tu, w tym kraju. I nie jest ich tak mało. Nie wszystkie chodzą do szkoły polskiej, a jeśli nawet, to tam się uczą. Na poranki filmowe w niedzielę na pewno jakaś grupka chętnie by przyszła z rodzicami. Była taka tradycja, która obecnie poszła już w niepamięc.

migol

Ja bym przyszedl na przyklad
Normalnie nie ogladamy telewizji bo szkoda nam czasu na glupoty jakie tam pokazuja ale takie poranki dla dzieci to byloby cos!!
Nie tylko po to aby "ogladac" ale zintergorwac to III pokolenie, dzieci przeciez sie lepiej dogaduja niz dorosli i nie maja "much w nosie"

Stefan

Jestem właśnie z tego pokolenia, które kiedyś przychodziło do Polskiego Instytutu Kultury w Sofii na takie własnie poranki filmowe dla dzieci. Teraz mam juz 32 lata i często wspominam ten okres. Znaliśmy się wszyscy "jak stare konie" i nasi rodzice też. Dlatego właśnie z tego okresu pozostały mi nie tylko miłe wspomnienia, ale stare przyjaźnie. Nie będę już się powtarzał, ale moja opinia jest taka jak pozostałych przedmówców. Byłem w tej instytucji kilka razy i zawsze czułem się tam niepotrzebny. Nie ma tych osób, które były serdeczne i to nie na pokaz. Serdecznośc wypływa z serca a nie ze sztucznego na pokaz i wymuszonego usmiechu. Nie trzeba "szczerzyc zębów", ale wystarczy swoim zachowaniem i naturalnym sposobem bycia zjednywac tych którzy to miejsce odwiedzają.

Stefan z Sofii

Tomaszek

Witaj starcze, to ja Tomek. Znalazłem twoją wypowiedź na Forum.Pamiętam jak chodziliśmy razem na te filmy do Instytutu Polskiego w niedzielę, teraz tam głucho i straszy. Hej odezwij się do mnie. Wyślę Ci mail.