PSKO - Forum dyskusyjne

migol

Zakladam nowy temat ze wzgledu ze duzo rzeczy dzieje sie za naszymi plecami co czasami jest spowodowane brakiem informacji...
Czesto w rozne sprawy zamieszani sa ziomkowie z naszej polonii znani i nieznani-a wlasnie po to aby zostali znani - chwalcie sie !!
Ja zaczynam od Magazynu "HARSH!", ktorego wydawca jest syn znajomej z Plovdiv Tomek Lazarov. Aktualnie w reku mam drugie wydanie i goraco polecam.
Na biezaco jesli bedzie mi cos przychodzilo do glowy bede tu umieszczal o co i do Was apeluje
Pozdrawiam

Janina

Temat mi się bardzo podoba. Ale jestem pełna róznych wątpliwości. Ty tego Migol nie zrozumiesz, bo chyba za krótko mieszkasz w Bułgarii i za mało wiesz o róznych sprawach, które w bardzo bolesny sposób dotknęły niektóre osoby spośród naszej polonijnej wspólnoty. Nie mogę o tym pisać na tym Forum z różnych powodów. Może te osoby by sobie tego nie życzyły. A oprócz tego decydenci, którzy to spowodowali są obecnie tutaj. Pozdrawiam Cię Migol bardzo cieplutko, bo masz jak najl;epsze intencje. Shocked

migol

Jak juz pisalem nie boje sie nikogo i niczego co i zalecam innym...

Gosciu_1 · Gość

skuter

Ludzie znowu zaczynacie Exclamation

, kto napisal, a dlaczego napisal, a dlaczego tak napisal, a dlaczego sie boi, a moze nie sie boi itd. itd.
Migol temat mi sie podoba, mozesz napisac gdzie mozna kupic ten Magazyn "HARSH!",
POzdrawiam Wink

migol

Wydawalo mi sie ze w kazdym kiosku Confused

, dzisiaj widzialem go na przystanku kolo "Pliska" na przyklad

migol

TV Polonia w sobote, 22 grudnia o godzinie 17:35 czasu polskiego przedstawi reportaz „Polskie slady w Bulgarii ”- opowiada o miejscach w Bulgarii zwiazanych z polskoscia. Widz ma mozliwosc zapoznania sie z historycznymi miejscami, gdzie Polacy zostawili trwaly slad

Szkoda ze do mnie nie przyszli - bym im pokazal troche wiecej Wink

Jerzy1

Dobrze, ze jestes Migol aktywnym uczestnikiem Forum, dzieki za informacje, na pewno bede ogladac.

migol

Cos kiepsko z tym chwaleniem sie? Czyzby forum odwiedzali tylko ludzie ktorzy nic nie wiedza badz nie moga sie niczym pochwalic?
Calkowita kleska... Laughing

Kwestor

Migol, a czym my mamy się chwalić bracie. Czy tym, że jesteśmy narodem zawistnym? Kiedyś tak nie było, ale to dzięki PiS stało sie naszym wielkim problemem.

Polak patrzy wilkiem
AGRESJA I PODEJRZLIWOŚĆ ZAMIAST UŚMIECHU I ŻYCZLIWOŚCI

Polacy raczej sobie przeszkadzają niż pomagają
Czy to na kolegę z pracy, czy na członka rodziny - na Polaków lepiej nie liczyć. Z najnowszego sondażu TNS OBOP wynika, że według ponad 2/3 z nas uważa Polaków za mało lub bardzo mało życzliwych.
Większość badanych (68 proc.) uważa, że Polacy są dla siebie mało (45 proc.) lub nawet bardzo mało (13 proc.) życzliwi i uprzejmi. 36 proc. ankietowanych twierdzi, że Polacy są dla siebie dosyć, a 3 proc. - że są bardzo życzliwi i uprzejmi.

57 proc. badanych uważa, że w rodzinie ludzie są teraz tak samo życzliwi i uprzejmi jak kilka i kilkanaście lat temu, ale co piąty badany (20 proc.) twierdzi, że mniej uprzejmi i życzliwi.

W ocenie badanych sytuacja pogorszyła się w pracy. W opinii 42 proc. aktualnie pracujących zawodowo, ludzie są teraz dla siebie mniej życzliwi w miejscu pracy, zaś 36 proc. twierdzi, że tak samo.

Natomiast niemal połowa badanych (48 proc.) jest przekonana, że ludzie są teraz mniej życzliwi w miejscach publicznych, a co trzeci (33 proc.) odpowiadał, że tak samo.

W ciągu ostatniego roku do 15 proc. badanych ktoś odezwał się obraźliwie w rodzinie, do 14 proc. w miejscu pracy (23 proc. wśród pracujących zawodowo) i do 26 proc. - w miejscu publicznym.

Ludzie mniej chętnie przyznawali się do własnej agresji słownej. W ciągu ostatnich 12 miesięcy, 14 proc. badanych zdarzyło się, że w rodzinie odezwali się do kogoś w sposób, który ta osoba mogłaby uznać za obraźliwy. W miejscu pracy zdarzyło się to 9 proc. badanych, a 14 proc. - osób pracujących zawodowo. Do takiego zachowania w miejscu publicznym przyznało się 16 proc. ogółu badanych.

Sondaż przeprowadzono w dniach 6-10 grudnia 2007 r. na ogólnopolskiej losowej reprezentatywnej próbie 1005 mieszkańców Polski powyżej 15 roku życia. Maksymalny statystyczny błąd pomiaru dla tej wielkości próby wynosi +/- 3 proc., przy wiarygodności oszacowania równej 95 proc.

Aga

Chwalmy się i nie zapominajmy naszej tożsamości po Janie Pawle II, wielkim Polaku, naszym ukochanym Rodaku

Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, na świecie zamieszanie, Zbigniew Brzeziński (ówczesny doradca prezydenta USA) miał nawiązać kontakt z Watykanem. Z trudnościami zdobył telefon do Stolicy Apostolskiej i udało mu się porozmawiać z Papieżem. Na koniec rozmowy poprosił:
- Czy Wasza Świątobliwość zechciałby udostępnić prywatny numer telefonu do wykorzystania w nagłym wypadku?
Papież odsunął słuchawkę i do księdza Dziwisza nieśmiało:
- Czy ja mam jakiś prywatny telefon?

Renia

Jan Paweł II to nasza jedyna chluba i tylko z tego możemy być obecnie dumni.
Podczas wypraw turystycznych ze studentami ks. Karol Wojtyła, zwany "Wujkiem", często układał wierszyki i piosenki do różnych sytuacji. W 1957 roku w Bieszczadach recytował taki oto dwuwiersz: "Rano mnie chwalą, wieczorem mnie ganią i jak tu można wierzyć tym... paniom". W 1952 roku swojej podopiecznej, świeżo upieczonej nauczycielce, podarował notes z dedykacją: "W tym notesie nie pisz dwójek, o to prosi Cię dziś Wujek!". W 1955 roku, podczas spływu kajakowego na Drawie, cała grupa, potwornie zmęczona, dotarła na biwak o zmroku. Jedynie "Wujek" nie tracił rezonu i całą sytuację spuentował rymowanką: "Za te całodzienne harce, Zmówię brewiarz przy latarce". Wierszyki do różnych sytuacji układał również będąc biskupem i kardynałem. Kiedy wyjeżdżając na narty do Zakopanego zatrzymał się w klasztorze urszulanek na Jaszczurówce, "dokuczał" jednej z sióstr, o imieniu Alfonsa, ułożonym przez siebie wierszykiem: "Siostra Alfonsa na mnie się dąsa".

Grazynka

"Myśląc ojczyzna", chwalmy się tym Jej wspomnieniem

Ojczyzna - kiedy myślę - wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam,
Mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica,
Która ze mnie przebiega ku innym,
Aby wszystkich ogarnąć w przeszłość dawniejszą niż każdy z nas:
Z niej się wyłaniam...
Gdy myślę Ojczyzna -
By zamknąć ją w sobie jak skarb.
Pytam wciąż, jak go pomnożyć,
Jak poszerzyć tę przestrzeń,
Którą wypełnia.
Wiersz Jana Pawła II

Jerzy1

Przeszukiwałem wczoraj zakamarki mojej pamięci. Otwierałem kolejne szuflady wspomnień i starałem się odnaleźć zdarzenia zarchiwizowane pod hasłem "kobieta".
Podczas poszukiwań natknąłem się na zapisy wykonane atramentem uczuć, który wyblakł z czasem i nie można było tego odczytać. Inne, nadgryzione przez mole zapomnienia, mogłem odtworzyć tylko fragmentarycznie
Najbardziej czystą nie zakurzoną szufladą była ta, którą otwierałem najczęściej,prawie codziennie zawierająca wspomnienia o matce. Inne były mniej lub bardziej zaniedbane, a niektóre z nich nawet omszałe. W jednej z nich odnalazłem kobietę mojego szkolnego wieku Basie moja pierwszą miłość.
W kolejnej zadbanej szufladzie pedantycznie poukładane były wspomnienia o mojej żonie i te miłe, których było wcale nie mało i te związane z późniejszym rozwodem.
Te przeglądałem długo delektując się niektórymi z nich jak dobrym Burgundem. Upajały mnie.
Następna szuflada, kolejna i jeszcze jedna. We wszystkich odnajdywałem kobiety mojego życia.
Niektóre złożone w mojej pamięci zdarzenia i fotografie Tworzyły jedynie zamazany obraz. A te ktore były ostre i wyraźne uwypuklały tylko fragmenty zdarzeń, chwile, momenty bez początku i bez końca.
W żadnej z szuflad nie znalazłem łącznika z przyszłością. Lecz wiem jedno w archiwum pamięci mam jeszcze mnóstwo nowiutkich nie zapełnionych szuflad.
Jedna z nich z wnętrzem wymoszczonym jak etui na najdroższa biżuterię. Jest przeznaczona dla Ciebie. I tylko tym mogę się pochwalić... teraz.

Ryszard

Aga

"...Mów do mnie jeszcze... Za taką rozmową
tęskniłem lata... Każde Twe słowo
słodkie w mym sercu wywołuje dreszcze
Mów do mnie jeszcze... Ludzie nas nie słyszą,
słowa Twe dziwnie poją i kołyszą,
jak kwiatem słowem Twem się pieszczę
- mów do mnie jeszcze..."

Kazimierz Przerwa-Tetmajer